Het bestrijden van zorgfraude in Nederland heeft niet of nauwelijks effect, concludeert de Algemene Rekenkamer na analyse van 14 casus en uitgebreide interviews met betrokkenen. Directeur Aad de Groot herkent dit in de praktijk: “Het is makkelijk om een zorgbedrijf te beginnen en vervolgens ingewikkeld, arbeidsintensief en kostbaar om zorgfraude te detecteren. En wanneer de fraude uiteindelijk geconstateerd wordt, kunnen we alleen de declaratiekosten terugvragen en wordt er geen boete of sanctie opgelegd bij het zorgbedrijf. Het is voor deze bedrijven risicoloos frauderen, waarbij de eigenaren van het bedrijf na constatering van fraude zelfs de mogelijkheid heeft om onder een nieuwe naam van vooraf aan te beginnen.”

Er moet beter worden gescreend aan de poort bij de toelating van een zorgbedrijf. Het gaat niet alleen om financiële fraude, maar ook om slechte zorg. “Want naast het feit dat patiënten minder zorg krijgen dan waar ze recht op hebben, voornamelijk in de wijkverpleging en GGZ, is het zorgpersoneel vaak ook nog eens niet voldoende gekwalificeerd.”, aldus Aad de Groot. Er moeten volgens de DSW-directeur meer eisen gesteld worden bij de toelating, meer gekeken worden naar diploma’s, vakkennis en governance eisen: “We moeten vermijden dat we dweilen met de kraan open, maar zorgen dat de kraan dicht gaat.”

Vertrouwen bieden aan zorgverleners die het wel goed doen

DSW Zorgverzekeraar gaat al langer de strijd aan met zorgfraude. Want misdaad mag niet lonen, vindt DSW. Om fraude tegen te gaan heeft DSW een team dat doorlopend onderzoek doet, regelmatig naar aanleiding van opvallend declaratiegedrag. Strengere toegangseisen aan de poort zouden veel problemen kunnen voorkomen. En niet alleen om fraudeurs aan te pakken, maar ook om meer vertrouwen geven aan de overgrote meerderheid van zorgverleners die hun werk wel volgens de regels uitvoeren. Op voorhand een zorgvuldige controle uitvoeren kan namelijk een overdaad aan administratie achteraf voor zorgverleners voorkomen. Wat een bijkomende oplossing kan zijn is dat de beroepsverenigingen zelf strenger toezien op de wijze waarop hun eigen beroepsbeoefenaren aan de kwaliteitseisen voldoen. Hiermee wordt de zorgverzekeraar ook geen gelegenheid meer gegeven om op de stoel van de zorgverlener te gaan zitten.

Beluister het radiofragment (vanaf minuut 25:00) of lees de samenvatting van het gesprek op de website van EenVandaag.